Cultura Galega Adiós, ríos; adiós, fontes; adiós, regatos pequenos; adiós, vista dos meus ollos, non sei cando nos veremos. (Rosalía de Castro) Comería a túa alma coma quen come un ovo doce novo, perfecto microcosmos no seu óvalo de nacre. (Estíbaliz Espinosa) Idioma meu, homilde, nidio, popular, labiego, suburbial e mariñeiro, que fas avergoñar ó burgués, ó señorito i o tendeiro. (Manuel María Fernández) Ás veces fáltannos palabras e ás veces sóbrannos, ás veces fáltanos o tempo de dicilas e ás veces pásanos o tempo de calalas. (Baldo Ramos) Os soños cantan coa gorxa xeada, como esclavos fan tocar os tambores. (Manuel Rivas) Mexan sobre nós e temos que dicir que chove. (Castelao) Díxenlle á rula: Pase miña señora! E foise polo medio e medio do outono por entre as bidueiras sobre o río. (Álvaro Cunqueiro)

El tesoro de Mosteiro da Limia


En el ayuntamiento de Xinzo, en la Limia (Ourense), allá por la parroquia de Guntimil, hay un lugar llamado Mosteiro. 

El nombre de este lugar se debe a que sus casas están hechas con las piedras de un antiguo monasterio que había sido abandonado. 

Sus ruinas quedan en un cerro muy frondoso y tienen fama entre los viejos de guardar bajo la tierra un tesoro. 

Cuentan que a comienzos del siglo pasado llegaron a Mosteiro un grupo de ingleses con el Ciprianillo en la mano, con azadillas, picos y palas para cavar. No pudieron. En cuanto los paisanos se percataron, los echaron a pedradas. 

Y allá debe continuar el tesoro, porque hay cosas que es mejor no remover.

Escudo de Xinzo de Limia, donde está situada la aldea de Mosteiro da Limia, en Guntimil.

Cultura Galega te cuenta todas las Leyendas y tradiciones de Galicia que tenemos en Galicia, no dudes en suscribirte y recibir lo que preparamos para ti a diario y compartirlo con tus amigos para que también conozcan todo sobre Galicia.



-