Cultura Galega Adiós, ríos; adiós, fontes; adiós, regatos pequenos; adiós, vista dos meus ollos, non sei cando nos veremos. (Rosalía de Castro) Comería a túa alma coma quen come un ovo doce novo, perfecto microcosmos no seu óvalo de nacre. (Estíbaliz Espinosa) Idioma meu, homilde, nidio, popular, labiego, suburbial e mariñeiro, que fas avergoñar ó burgués, ó señorito i o tendeiro. (Manuel María Fernández) Ás veces fáltannos palabras e ás veces sóbrannos, ás veces fáltanos o tempo de dicilas e ás veces pásanos o tempo de calalas. (Baldo Ramos) Os soños cantan coa gorxa xeada, como esclavos fan tocar os tambores. (Manuel Rivas) Mexan sobre nós e temos que dicir que chove. (Castelao) Díxenlle á rula: Pase miña señora! E foise polo medio e medio do outono por entre as bidueiras sobre o río. (Álvaro Cunqueiro)

Combarro


No debe confundirse con Combarros, localidad en León, España.

Combarro es una parroquia del municipio de Poio, en la provincia gallega de Pontevedra (España). Hasta principios del siglo XX constituía un municipio independiente.

Combarro

Es un pueblo marinero, cercano tanto a la capital de provincia, Pontevedra (7 km), como a otros pueblos reconocidos como Sanxenxo.

Lo más destacable es su zona vieja, donde se halla una gran cantidad de hórreos y cruceros, además de la iglesia parroquial.

Combarro

Está declarado bien de interés cultural como Conjunto Histórico y como Sitio Histórico.

El segundo horreo más grande Galicia es propiedad de una familia de alta costura.

Combarro

Cultura Galega te trae todos los sitios que ver y visitar en Galicia. No olvides registrarte, suscribirte y compartirlo con todos tus amigos.



-