Cultura Galega Adiós, ríos; adiós, fontes; adiós, regatos pequenos; adiós, vista dos meus ollos, non sei cando nos veremos. (Rosalía de Castro) Comería a túa alma coma quen come un ovo doce novo, perfecto microcosmos no seu óvalo de nacre. (Estíbaliz Espinosa) Idioma meu, homilde, nidio, popular, labiego, suburbial e mariñeiro, que fas avergoñar ó burgués, ó señorito i o tendeiro. (Manuel María Fernández) Ás veces fáltannos palabras e ás veces sóbrannos, ás veces fáltanos o tempo de dicilas e ás veces pásanos o tempo de calalas. (Baldo Ramos) Os soños cantan coa gorxa xeada, como esclavos fan tocar os tambores. (Manuel Rivas) Mexan sobre nós e temos que dicir que chove. (Castelao) Díxenlle á rula: Pase miña señora! E foise polo medio e medio do outono por entre as bidueiras sobre o río. (Álvaro Cunqueiro)

Las "Garavanceiras"


Las Garavanceiras se describe como una mujer que vive en un camino lleno de silvas, hierba, etc, en lo que no se puede entrar. El niño o niña que entre allí se arriesga a que las Garavanceiras lo pillen y lo metan en un saco para luego venderlo.

Silvia garavanceira o garavanceira es uno de los nombres de un arbusto de falsas hojas espinosas y frutos rojos. Esta planta también se llama "azoutacristos", brusco, mezquita (mezquita, mezquito) "picanceira" (picaceira, picantel), silva macho, rosal silvestre, rusco (ruscos), silbarda, silvarda, xibarda, xilbarda (silbardeiro, silbarbeira) o xarda (xardeira). Al parecer los niños no deben comer sus frutos ya que les pueden provocar vómitos, descomposición y convulsiones.

Garavanceira

Cultura Galega te cuenta todas las curiosidades de Galicia para que no te pierdas ninguna. Registrate en Cultura Galega y descargate la APP de Play Store totalmente GRATIS. Además puedes compartirlo para que todos tus amigos conozcan todo sobre Galicia.



-