Cultura Galega Adiós, ríos; adiós, fontes; adiós, regatos pequenos; adiós, vista dos meus ollos, non sei cando nos veremos. (Rosalía de Castro) Comería a túa alma coma quen come un ovo doce novo, perfecto microcosmos no seu óvalo de nacre. (Estíbaliz Espinosa) Idioma meu, homilde, nidio, popular, labiego, suburbial e mariñeiro, que fas avergoñar ó burgués, ó señorito i o tendeiro. (Manuel María Fernández) Ás veces fáltannos palabras e ás veces sóbrannos, ás veces fáltanos o tempo de dicilas e ás veces pásanos o tempo de calalas. (Baldo Ramos) Os soños cantan coa gorxa xeada, como esclavos fan tocar os tambores. (Manuel Rivas) Mexan sobre nós e temos que dicir que chove. (Castelao) Díxenlle á rula: Pase miña señora! E foise polo medio e medio do outono por entre as bidueiras sobre o río. (Álvaro Cunqueiro)

Los tártalos


El tártalo, también conocido como duende o demonio burlón es un ser de baja estatura, nariz chato, cuernos pequeños en cabeza y pezuñas en los pies. 

Transformista que enreda, generalmente dentro de las casas, y que disfruta haciendo burla de sus moradores.

Puede aparecer en figura de caballo u oveja en medio de un camino, simular ruidos dentro de una casa amargándoles la noche a los propietarios o tomar el aspecto de una rodaja de madera, que luego puede virarse demonio, oveja o mojar las espaldas de quien lo acarrea.

Resulta bien curioso el registro de esta denominación para un ser mítico de estas características, cuando en la mitología popular vasca, si designa con el mismo nombre a un ser gigantesco, antropófago y terrorífico.

Tártalo

Cultura Galega te cuenta todas las curiosidades de Galicia. No dudes en registrarte, descargarte la APP de Cultura Galega y compartirlo con todos tus amigos.



-